Dwadzieścia siedem.

Nie wiem ile czasu spędziłam w Jego uścisku. Nie chciałam liczyć tych chwil i nie chciałam aby przestał trzymać mnie w ramionach. Byłam cholernie szczęśliwa, bo przy Nim czułam się bezpieczna. Jego zapewnienia były tak realistyczne, że byłam w stanie uwierzyć w każde jego słowo. Jednak życie nauczyło mnie być ostrożną.

- Ja to wszystko załatwię - szepnął jeszcze mocniej przyciskając mnie do swojego torsu.

- Proszę nie rób nic głupiego - poderwałam się i spojrzałam głęboko w jego oczy.

Odwrócił wzrok.

- Obiecaj mi, że nie zrobisz nic głupiego - ujęłam jego twarz w dłonie zmuszając do patrzenia na mnie - obiecaj...

- Nie mogę Ci tego obiecać...

- Dlaczego? - spytałam nerwowo.

- Bo obiecałem sobie, że nie pozwolę Cię skrzywdzić, nawet gdy musiałbym się posunąć do czysto siłowych czynów.

- Zibi, proszę... - zrobiłam najbardziej maślane oczy jakiekolwiek ktokolwiek kiedykolwiek zrobił.

Nie odpowiedział nic. Nachylił się delikatnie nade mną i przyłożył usta do mojego czoła.

~*~

Dopiero gdy zyskał stu procentową pewność, że dziewczyna usnęła, powoli wypuścił ją z ramion i położył na łóżku. Jeszcze raz całując ją w czoło nakrył kołdrą i chwycił za swój telefon.

Bartek zjawił się w jego pokoju z prędkością światła.

- Co się dzieje? - zapytał podniesionym głosem wpadając do pomieszczenia.

- Cicho. Aga śpi...

Kurek rozejrzał się po pokoju, a widząc leżącą na łóżku rudowłosą lekko się uśmiechnął. Wyglądała tak bezbronnie i zarówno tak pięknie. Podszedł do niej i z największą delikatnością odgarnął z jej twarzy włosy.

- Mamy problem. Darek nachodzi Cecylię w domu i wysyła sms do Iśki - Zbyszek wyjął z kieszeni bluzy telefon rudowłosej i podał go przyjmującemu.

- Jutro musimy przekonać aby poszła na policje. Inaczej tego nie zakończymy.

Bartosz zachował zimną krew. Doskonale zdawał sobie sprawę, że taka zabawa w kotka i myszkę nie skończy się dobrze dla Agnieszki.

Czuwał przy niej całą noc. Oddelegował Kubiaka to innego pokoju, by ten przypadkiem nie obudził dziewczyny. Zegarek wskazywał kilka minut po północy, a Aga nerwowo poruszyła się na łóżku. Zaczęła ciężko oddychać.

- To tylko zły sen - szepnął głaszcząc pukle jej rudych włosów.

- Bądź przy mnie - odparłam niepewnie łapiąc go za dłoń.

Przysunęła się do ściany robiąc miejsce dla siatkarza. On dość nieśmiało objął ją ramieniem pozwalając dziewczynie przybrać wygodną pozycję. Teraz, gdy miał ją tak blisko siebie, nie mógł skupić się na niczym innym. Zanurzył nos w jej puklach wdychając zapach brzoskwiniowego szamponu. Serce zabiło mu szybciej, gdy dziewczyna obróciła się do niego przodem. Nie spała. Miała szeroko otwarte oczy, które patrzyły wprost w jego. Uśmiechnął się do niej promiennie gładząc kciukiem jej policzek. Następnie przejechał nim po jej jasnoróżowych ustach. Dłonią pogładził jej alabastrową skórę na ramieniu.

- Jesteś piękna – wyszeptał nie spuszczając z niej wzroku.

Dobrze, że było ciemno i Zbyszek nie zauważył jak twarz Agnieszki oblała się jednym wielkim rumieńcem. Uniosła się nieznacznie i pocałowała go w policzek. Trwali twarzą w twarz przez kilka chwil. Drażniła nosem skórę jego policzka, a wydychanym powietrzem owładnęła jego usta. Teraz już nie mógł się powtrzymać. Przybliżył się do niej maksymalnie i teraz to On doprowadzał ją do szaleństwa swoim oddechem. Rozchyliła wargi, które on po chwili delikatnie musnął swoimi. Błyskawicznie się odsunęła opierając plecy o zimną ścianę.

- Przepraszam – mruknął siadając na brzegu łóżka.

- Zibi.. – niepewnie ułożyła dłoń na jego ramieniu.

Zerwał się z miejsca i zaczął nerwowo krążyć po pokoju. Podszedł do drzwi łazienki i kilkakrotnie uderzył w nie pięściami. Był zły na samego siebie, że nie udało mu się opanować tego rosnącego z każdą sekundą pożądania. Zakazany owoc smakuje przecież najlepiej. 

Ona też wstała i podchodząc do siatkarza przytuliła się do jego pleców. Poczuł bijące od niej ciepło.

Teraz mógł z czystym sumieniem powiedzieć, że jest zakochany. Chwycił jej ręce które zaplotły się na jego torsie. Ogarnęło go niepohamowany szczęście. Przyłożył jedną z jej dłoni do swojego szybko bijącego serca, po czym odwrócił się przodem do niej.

~*~

Ułożyłam dłonie na jego klatce piersiowej, a on objął mnie w pasie. Światło księżyca wpadające przez niezasuniętą zasłonę oświecało nasze wpatrzone w siebie twarze. Nachylił się i zetknął nasze czoło. Między naszymi ciałami nie było miejsca aby wetknąć nawet gazetę. Oboje nie potrafiliśmy unormować oddechów. Jego ciepłe wargi przylgnęły do moich. Delikatnie muskaliśmy nasze usta nawzajem, nie odważając się na głębszą penetracje naszych jam ustnych.

- Chodźmy spać – szepnął całując moje czoło i jeszcze mocniej mnie przytulając – jesteś zmęczona, a jutro chcielibyśmy z Bartkiem zawieźć Cię na policje. Musisz złożyć zeznania.

Nie odpowiedziałam. Mocniej wtuliłam się w jego rozgrzany tors. Bałam się, że gdy rano się obudzę, jego może już nie być.

Poczułam jak moje nogi odrywają się od ziemi. Zakręciłam je wokół bioder siatkarza w czasie gdy on niósł mnie w stronę łóżka. Przykrył mnie szczelnie kołdrą, a gdy chciał odejść chwyciłam mocno jego dłoń, zatrzymując go.

- Nie odchodź – jęknęłam kładąc głowę na jego klatce piersiowej. 

***

Za dużo tej miłości.

Za dużo tutaj, za mało w realu.

Cóż za ironia.

Chcę do mojego wirtualnego świata w którym wszyscy są szczęśliwi, a My najbardziej.

Miłej edukacji przez najbliższe dni ;*